Jacob Grimm cite Agobard WIND STORM ...   Then Charles the Great in his Capit. of 789 cap. 64 (Pertz 3,64): 'ut nec cauculatores et incantatores, nec tempestarii vel obligatores non fiant ; et ubicumque sunt emendentur vel damnentur.' Soon after that king's death, about the beginning of Lewis the Pious's reign, bp. Agobard (d. 840) wrote 'Contra insulsam vulgi opinionem de grandine et tonitruis'. From this treatise following Baluz's edit. of the works of Agobard, I take a few passages.   1, 145. In his regionibus pene omnes homines, nobiles et ignobiles, urbani et rustici, senes et juvenes, putant grandines et tonitrua hominum libitu posse fieri. Dicunt enim, mox ut audierint tonitrua, et viderint fulgura, aura levatitia est. Interrogati vero quid sit aura levatitia, alii cum verecundia, parum remordente conscientia, alii autem confidenter, ut imperitorum moris esse solet, confirmant incantationibus hominum, qui dicuntur Tempestarii, esse levatam, et ideo dici levatitiam auram.   1, 146. Plerosque autem vidimus et audivimus tanta dementia obrutos, tanta stultitia alienatos, ut credant et dicant quandam esse regionem, quae dicatur Magonia, ex qua naves veniant in nubibus, in quibus fruges, quae grandinibus decidunt, et tempestatibus pereunt, vehantur in eamdem regionem, ipsis videlicet nautis aereis dantibus pretia tempestariis, et accipientibus frumenta vel caeteras fruges. Ex his item tam profunda stultitia excaecatis, ut haec posse fieri credant, vidimus plures in quodam conventu hominum exhibere vinctos quatuor homines, tres viros, et unam feminam, quasi qui de ipsis navibus ceciderint: quos scilicet per aliquot dies in vinculis detentos, tandem collecto conventu hominum exhibuerunt, ut dixi, in nostra praesentia, tanquam lapidandos. Sed tamen vincente veritate, post multam ratiocinationem, ipsi qui eos exhibuerant, secundum propheticum illud confusi sunt, sicut confunditur fur quando deprehenditur. SOURCE: Jacob Grimm, Teutonic Mythology, London, 1883, tome 2, p. 637-639. Remarques: Jacob Grimm est l'un des seuls, avec les éditeurs successifs de la version d'Etienne Baluze, et certains historiens, à donner une version exacte du texte d'Agobard. Il donne le texte brut, mais on peut consulter la traduction de Péricaud.